بررسي چرائي اسوه بودن حضرت مريم(س)
قرآن در ميان زنان، از چهار زن سخن به ميان آورده است.
در ميان اين چهار نفر، دو تن از گذشتگان هستند كه حضرت مريم (س) دختر عمران و حضرت آسيه همسر فرعون(س) هستند و دو تن از امت محمد(ص) يعني حضرت خديجه (س) و حضرت فاطمه(س) است. البته در قرآن از حضرت ساره(س) همسر حضرت ابراهيم(ع) ياد شده ولي به عنوان يك الگو معرفي نشده است.
مريم دختر عمران، سازه الهي
مريم دختر عمران پسر مائان از مادري به نام حنه ولادت يافت و قبل از ولادت، پدرش را از دست داد و كفالت او را زكريا به عهده گرفت و او براساس نذري كه مادر كرده بود، خادم كنيسه بيت المقدس شد. روزي براي آوردن آب به غاري رفت و در آنجا جبرئيل(ع) به صورت انسان و جوانان زيبا بر وي تمثل يافت. در او از روح الهي دميد و او به فرمان خدا به عيسي بن مريم(ع) باردار شد.
خداوند در آيات قرآني هيچ گزارشي از تولد پيامبري چون حضرت عيسي(ع) و مادرش نداده است؛ زيرا در اين مادر و فرزند معجزات و دلايل روشني بر حقانيت پيامبري و وحي و مانند آن است كه خداوند از آن گزارش مي دهد تا هم انسان ها شناختي از حكمت و قدرت خداوند پيدا كنند و هم روش زندگي آنان را سرمشق سبك زندگي خود قرار دهند.
پدر حضرت مريم(س) عمران نام داشت. وي مردي خوشنام از ديدگاه مردم بود. لذا هيچ اتهامي از بدي و سوء از او نقل نشده و همگان او را به نيكنامي و خوشنامي مي شناختند. حتي برخي بر اين باورند كه او در زمان خود امام جماعت مردم در عبادت بود.
گفته اند كه حضرت عمران(ع) پسري به نام هارون داشته است، از اين رو مردم از حضرت مريم(س) با عنوان خواهر هارون ياد مي كنند. البته به نظر مي رسد كه اين اصطلاح «اخت هارون» يك اصطلاح براي بيان ارتباط قبيله اي باشد. در قبايل دوازده گانه از فرزند بني اسرائيل(ع) افراد به نام قبيله يا عشيره ها خوانده مي شدند. در حقيقت اين اصطلاح براي بيان اين است كه ايشان از عشيره و طائفه هارون(ع) برادر حضرت موسي(ع) بوده است. اين كاربردها در جوامع عربي و غيرعربي نيز براي مخاطب قرار دادن افراد وجود داشته و دارد.
وفا